KODLARIYLA İNSAN 
İnsan yaratılışındaki kodlarını çözmeye başladığından beri belki de calılar içinde en özgür ama kendine esir türün kendisi olduğunu öğreniyordu. Yaratılan canlılar içinde en üstün kılınan varlık olan insan, bu ayrıcalığı kullanırken neden bu kadar bencil davranışlar sergilediginin cevabını kendi bile bilmiyordu belkide. Sınavlar hep vardı bu hayatta. Ve uzakta aramaya gerek yok belki de soruları. Kulun kulla sınandığı bu yeryüzü mekanında her doğan fıtratının gereğini uyguluyor galiba. Alışkanĺıklarının iyi ya da kötü olması umrunda bile değil. Denge terazisi kaçmış olan bu teknoloji çağında erdemli olmak ya da kalabilmek öyle zor ki. Maskeler çeşit çeşit. Hayır korona maskelerinden bahsetmiyorum. Etten kemikten olupta bedene ve hatta ruhuna yapışıp kalan canlı maskeler bahsini ettiğim. Dünyayı kasıp kavuran çağımızın vebası göremediğimiz o maskeler!
Özenti toplumlar, kompleksli insanlar, menfaat çengelinde asılı kalan av ve avcılar ve daha nicesi...
Daha ne kadar böyle bir hayat sürüp ezber hayatlara sınav sorusu olacaklar ki?
O özündeki yaradılışındaki kodlanmış güzel insanlık özelliklerini keşfedemeden göçüp gitmek ne acı bir sürgün oluyordur kim bilir?
Ve yıllar bu hengamede akıp giderken sanki zaman varmış gibi umarsızca yaşamak...
O yorgun yılları içmiş çizgilerine bakıp, o çizgilerin ne sırlar, ne yaşanmışlıklar taşıdığını tahlil etmek. Anlatılamayan dile gelemeyen öyküler kimbilir hangi çizgidedir?
Hangi çizgidedir o umutlar, sevgiler, hayaller ve aşk...Hangi dildedir özündeki gerçeklik fırtınası?
Ve hangisidir acıların açtığı çukur.
En derin olanda mı?
Yoksa kendini gizlemiş olanda mı?
Ya mutluluk nerede aranırdı?
Hangi aralıkta çocuk, hangi çocuklukta birden bire büyümüştür insan?
Ve hangi çocuklukta ruhu özgürleşir?
Bir lokma ekmeğe, bir damla suya muhtaçken yaratılan
Utanmalı diğer yaratılanlardan üstün kılınan ''İnsan''
Kılıktan kılığa giren şeytandan bile şeytan.
Yakıyor, yok ediyor, çürütüyor her an.
Hakimin kendisi, şahittir vesselam
Bir anlasa topraktan yaratılan Adem oğlu
"insan".
Her şey zamanında olmalı ama tam zamanında hakkını vererek, başkalarının hakkına da girmeyerek yaşanmalı çocukluğunu, gençliğini, olgunluğunu, yaşlılığını. Umudu hep yürekte taşıyarak yılmadan.
Hakikat var...
Dedik ya sınav dünyası. O yaradılıştaki saf ve temiz çocuk ruhunda yaşamalı...
Yaşamalı...
Ki hayata hep yeniden başlıyormuş gibi davranabilmeli.
Ne kadar başarabilirseniz işte!
___Mine Sarmış.
0 Yorumlar